donderdag 21 augustus 2008

Bruine stompjes

Om ons welkom te heten had de opleiding lunchpaketten samengesteld, met daarin ook een appel een bakje melk. Melk drink ik niet en van melige appels hou ik ook niet. Na mijn tweede lunchpakket bleef ik dus met twee bakjes melk en een appel zitten.

Wie zou ik daar nu blij mee kunnen maken? Ik wist dat voor de Albert Heijn altijd een zwerver stond die iedereen altijd een prettige dag wenste. Mij ook, ook al was ik vaak langs hem gelopen zonder hem iets te geven. Hij bleef altijd aardig en beleefd.

Ik wilde iets voor de man terug doen en liep met het plastic tasje naar hem toe en vroeg of ik hem daar gelukkig mee kon maken.

Hij keek in het tasje en zei: 'De melk wel. Maar de appel kan ik niet aan.'

Ik weet niet of hij zijn tanden speciaal voor mij ontblootte, maar precies op dat moment zag ik tussen zijn lippen door een aantal bruinige stompjes. 'De appel kan ik niet aan hoor', herhaalde hij.

'Maar misschien ken je wel iemand die hem graag wil', antwoordde ik. Niet van plan het tasje terug te nemen.

'Ja', antwoordde hij langzaam. Toen ik wegliep, bedankte hij me nog steeds vriendelijk.

Geen opmerkingen:

Foto's

sake.vanderwall - View my most interesting photos on Flickriver